Historia aikido sięga przełomu XIX i XX wieku, a jego twórcą był Morihei Ueshiba, noszący tytuł ō-sensei (jap. 翁先生 szacowny mistrz). Jako dziecko był chorowity, więc ojciec zachęcał go do treningów. Morihei Ueshiba ćwiczył ju-jitsu według tradycji Tenshin Shin’yo-Ryu oraz szermierkę Shinkage-Ryu, których elementy wykorzystał później w aikido.

Aikido to nie tylko techniki, ale i filozofia. Na nazwę tej sztuki walki składają się trzy elementy:

ai – harmonia, łagodność, miłość;

ki – energia witalna;

do – droga.

Celem ćwiczenia aikido jest nie tylko udoskonalanie swoich umiejętności technicznych i sprawności ruchowej ale także poprawa i kształtowanie charakteru tak, by żyć zgodnie z naturą. Aikido charakteryzuje się płynnością ruchu i szerokim spektrum poruszania się. Ruchy aikido są miękkie i łagodne. Umożliwia to pełną kontrolę przeciwnika, co w połączeniu z odrobiną siły pozwoli skutecznie go pokonać.

Techniki aikido składają się głównie z rzutów, dźwigni na stawy, uników i padów. Oprócz walki wręcz aikido zawiera elementy walki bronią: jo – kij, bokken – miecz, tanto – sztylet. Jak żadna inna sztuka walki, aikido kładzie nacisk na moralny i psychologiczny wymiar działań oraz na odpowiedzialność za zdrowie i życie drugiego człowieka w całym procesie treningu i walki.

Warto pamiętać, że aikido tym różni się od innych sztuk walki, że w jego przypadku rozwój akcji zależy od ruchu przeciwnika – jeśli ten nie zaatakuje, walki nie będzie.

O aikido można powiedzieć, że każdy znajdzie tu to, czego szuka: skuteczną samoobronę, perfekcyjne dźwignie, widowiskowe techniki, zdrową i naturalną sylwetkę, sprawność, kontakt z drugim człowiekiem, ale z czasem również kontrolę, równowagę, pewność siebie, spokój i dynamikę. W efekcie trening aikido to droga rozwoju, to stawanie się coraz lepszym.

Aikido można trenować niezależnie od wieku.